Αν υπάρχει ένα φρούτο-καρπός που να το συνδέουμε με τον χειμώνα, αυτό είναι σίγουρα το κάστανο. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τη μυρωδιά των κάστανων που ψήνονται στη φουφού, από τους καστανάδες, στο κέντρο της πόλης; Και στα γιορτινά τραπέζια μας, όμως, το κάστανο είναι αναπόσπαστο συστατικό πολλών χριστουγεννιάτικων πιάτων: είναι βασικό υλικό της γέμισης της γαλοπούλας, μαγειρεύεται με κρεατικά στην κατσαρόλα ή στον φούρνο, μπαίνει σε συνοδευτικά πιλάφια και σαλάτες. Και για επιδόρπιο βέβαια είναι ιδανικό, αφού τούρτες, μους, πάστες και κρέμες με κάστανο έχουν τα Χριστούγεννα την τιμητική τους. Για να μην αναφέρουμε τα εντυπωσιακά μον μπλαν ή, ακόμη περισσότερο, τα μαρόν γλασέ, που τόσο ανυπόμονα ξετυλίγουμε από το ασημόχαρτό τους για να απολαύσουμε τη βελουδένια υφή και τη φίνα νοστιμιά τους. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται δύο είδη: το αγριοκάστανο, που είναι σχετικά μεγάλο σε μέγεθος και προέρχεται από μεγάλα υψόμετρα της χώρας, και τα μικρότερα και πολύ γλυκά μαρόνια. Στα ΑΒ βρίσκουμε κάστανα που συγκομίζονται σε υψώματα του όρους Κίσσαβος και στο Πήλιο, στους νομούς Ευρυτανίας, Κιλκίς, Χανίων και Αρκαδίας. Στο εμπόριο βρίσκουμε και προβρασμένα και καθαρισμένα κάστανα. Τα ωμά, ωστόσο, που θα βράσουμε ή θα ψήσουμε εμείς έχουν άλλη χάρη και νοστιμιά και, για να διευκολύνουμε το επίπονο καθάρισμα από τη σκληρή εξωτερική φλούδα και τη χνουδωτή εσωτερική τους μεμβράνη, απλώς πριν τα μαγειρέψουμε τα χαράζουμε στη βάση τους χιαστί.
Διαβαστε επισησ
Μας ήρθε από τα βάθη της Ασίας, εγκλιματίστηκε άριστα στη χώρα μας και πολιτογραφήθηκε ελληνικό, παίρνοντας και «επίθετα» όπως Μπεμπέκου ή Διαμαντοπούλου, ανάλογα με την ποικιλία. Τα πρώτα είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος, με άφθονη σάρκα, πολύ έντονο άρωμα και πιο ανοιχτόχρωμη κίτρινη φλούδα με κόκκινες αποχρώσεις, ενώ τα δεύτερα είναι μικρότερα σε μέγεθος, με πιο κιτρινωπή φλούδα και ιδιαίτερα έντονη γλύκα και νοστιμιά. Ωριμάζουν χρονικά λίγο αργότερα από τα Μπεμπέκου τον Ιούνιο) και θεωρούνται η νοστιμότερη ποικιλία στον κόσμο. Θαυμάσια και τα δύο, καλλιεργούνται εκτεταμένα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Κορινθία, στην Αργολίδα, στην Πέλλα, στην Ημαθία, στα Δωδεκάνησα και στη
Για σπιρτάδα και άρωμα Εποχικά, γλυκά, γεμάτα ευωδιαστό χυμό, τα πορτοκάλια Μέρλιν και Βαλέντσια είναι στο φόρτε της νοστιμιάς τους αυτό το διάστημα. Η γλύκα τους είναι παροιμιώδης – «για μωρά». Η παραγωγή τους ανθεί κυρίως στη Λακωνία, στην Αιτωλοακαρνανία και στην Αργολίδα και από εκεί βρίσκουμε τα ολόφρεσκα και δροσάτα πορτοκάλια στα μανάβικα των ΑΒ. Τι να πρωτοπούμε για τις γευστικές ιδέες με τις δύο αυτές ποικιλίες; Από τσάτνεϊ πικάντικα και αρωματικές μαρμελάδες μέχρι κρέμες και μους και από μαρινάδες και σάλτσες μέχρι λικέρ, φημισμένες κρέπες σουζέτ, ζουμερά κέικ και ζαχαρωμένες φλούδες. Στα απλά ντρέσινγκ, λίγος χυμός από τούτες
Τραγανή και αρωματική σάρκα Μεσαίου μεγέθους, πανέμορφα στην όψη, με ζωηρόχρωμη κοκκινοκίτρινη στιλπνή φλούδα και ιδιαίτερα γλυκιά και αρωματική σάρκα, σφιχτή και εξαιρετικά τραγανή. Γίνονται ανάρπαστα όχι μόνο ως μήλα για τη ζαχαροπλαστική, ιδιαίτερα σε μηλόπιτες και τάρτες, όσο κυρίως για να τα απολαύσουμε ωμά σε φρουτοσαλάτες, καθώς και σε άλλες σαλάτες για το καθημερινό ή το πιο επίσημο γεύμα. Τριμμένα, δένουν τέλεια σάλτσες και σούπες. Όπως όλα τα μήλα, τα διατηρούμε στο ψυγείο, σε χάρτινη σακούλα. Και ένα μυστικό: αν έχουμε σοτ ψυγείο ή στη φρουτιέρα άλλα φρούτα άγουρα και θέλουμε να τα βοηθήσουμε να ωριμάσουν ταχύτερα, απλώς βάζουμε
Μας ήρθε από τα βάθη της Ασίας, εγκλιματίστηκε άριστα στη χώρα μας και πολιτογραφήθηκε ελληνικό, παίρνοντας και «επίθετα» όπως Μπεμπέκου ή Διαμαντοπούλου, ανάλογα με την ποικιλία. Τα πρώτα είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος, με άφθονη σάρκα, πολύ έντονο άρωμα και πιο ανοιχτόχρωμη κίτρινη φλούδα με κόκκινες αποχρώσεις, ενώ τα δεύτερα είναι μικρότερα σε μέγεθος, με πιο κιτρινωπή φλούδα και ιδιαίτερα έντονη γλύκα και νοστιμιά. Ωριμάζουν χρονικά λίγο αργότερα από τα Μπεμπέκου τον Ιούνιο) και θεωρούνται η νοστιμότερη ποικιλία στον κόσμο. Θαυμάσια και τα δύο, καλλιεργούνται εκτεταμένα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Κορινθία, στην Αργολίδα, στην Πέλλα, στην Ημαθία, στα Δωδεκάνησα και στη
Για σπιρτάδα και άρωμα Εποχικά, γλυκά, γεμάτα ευωδιαστό χυμό, τα πορτοκάλια Μέρλιν και Βαλέντσια είναι στο φόρτε της νοστιμιάς τους αυτό το διάστημα. Η γλύκα τους είναι παροιμιώδης – «για μωρά». Η παραγωγή τους ανθεί κυρίως στη Λακωνία, στην Αιτωλοακαρνανία και στην Αργολίδα και από εκεί βρίσκουμε τα ολόφρεσκα και δροσάτα πορτοκάλια στα μανάβικα των ΑΒ. Τι να πρωτοπούμε για τις γευστικές ιδέες με τις δύο αυτές ποικιλίες; Από τσάτνεϊ πικάντικα και αρωματικές μαρμελάδες μέχρι κρέμες και μους και από μαρινάδες και σάλτσες μέχρι λικέρ, φημισμένες κρέπες σουζέτ, ζουμερά κέικ και ζαχαρωμένες φλούδες. Στα απλά ντρέσινγκ, λίγος χυμός από τούτες
Τραγανή και αρωματική σάρκα Μεσαίου μεγέθους, πανέμορφα στην όψη, με ζωηρόχρωμη κοκκινοκίτρινη στιλπνή φλούδα και ιδιαίτερα γλυκιά και αρωματική σάρκα, σφιχτή και εξαιρετικά τραγανή. Γίνονται ανάρπαστα όχι μόνο ως μήλα για τη ζαχαροπλαστική, ιδιαίτερα σε μηλόπιτες και τάρτες, όσο κυρίως για να τα απολαύσουμε ωμά σε φρουτοσαλάτες, καθώς και σε άλλες σαλάτες για το καθημερινό ή το πιο επίσημο γεύμα. Τριμμένα, δένουν τέλεια σάλτσες και σούπες. Όπως όλα τα μήλα, τα διατηρούμε στο ψυγείο, σε χάρτινη σακούλα. Και ένα μυστικό: αν έχουμε σοτ ψυγείο ή στη φρουτιέρα άλλα φρούτα άγουρα και θέλουμε να τα βοηθήσουμε να ωριμάσουν ταχύτερα, απλώς βάζουμε